เลือกเอาช่วงเวลาหลังบ่าย วันฟ้าใส คว้ามอเตอร์ไซด์คันเก่า สวมหมวกกันน็อค
ออกจากหมู่บ้านบึ่งขึ้นเส้นทางเลี่ยงเมือง
ฝนตกต่อเนื่องมาหลายวันถึงไม่มากปริมาณนัก แต่ก็พอให้ชาวนาได้ ไถหว่านทำนา
ข้าวแตกหน่อ กำลังเปลี่ยนระบายสีริมสองข้างให้กลายเป็นพรมผืนเขียวอ่อน
ชาวนากำลังสาละวนอยู่กับเครื่องฉีดพ่นสารพัดสารเคมีเพื่อภารกิจการฆ่าและป้องกัน...
ชาวนากำลังสาละวนอยู่กับเครื่องฉีดพ่นสารพัดสารเคมีเพื่อภารกิจการฆ่าและป้องกัน...
ชาวนาถูกโฆษกเสียงหวานจากวิทยุชมชนปลุกระดมให้เชื่อว่า หญ้าหนึ่งต้นในแปลงนา
ควรถูกตีค่าว่าเป็นศัตรูข้าว ที่ต้องกำจัด ด้วยผลิตภัณท์สารเคมีเกษตรที่เขาเป็นตัวแทนจำหน่าย
ควรถูกตีค่าว่าเป็นศัตรูข้าว ที่ต้องกำจัด ด้วยผลิตภัณท์สารเคมีเกษตรที่เขาเป็นตัวแทนจำหน่าย
ผ่านนาบางแปลงกลิ่นฉุนสารเคมีจากละอองฉีดพ่น เหม็นโชยเข้ามาในหมวกกันน็อค
จนต้องเร่งเครื่องหนี
จนต้องเร่งเครื่องหนี
ต้นไม้สองข้างทาง ของถนนสายไหว้พระ ๙ วัด เลียบริมฝั่งแม่น้ำสุพรรณฯ
เขียวร่มรื่นรับกับเนียนแดดใส ของบ่าย ๓ โมง
จอดแผงร้านเล็ก ๆ น่ารัก ริมทาง
หน้าร้านเขียนป้ายลายมือด้วยสีขาวบนแผ่นกระดานไม้ ตัวหนังสือออกโย้เย้
แต่ก็อ่านได้ใจความว่า “ขนมจีนไร้สารกันบูด น้ำยาปลาช่อนแม่น้ำ”
ถ้าไม่มีคำว่า “ไร้สารกันบูด” ผมคงไม่จอด
แต่ก็อ่านได้ใจความว่า “ขนมจีนไร้สารกันบูด น้ำยาปลาช่อนแม่น้ำ”
ถ้าไม่มีคำว่า “ไร้สารกันบูด” ผมคงไม่จอด
คุณจะรู้สึกดีเหมือนผมมั๊ย ถ้าเราจะมีสักช่วงเวลาหนึ่ง เสาะหาอาหารดี ๆ
ไม่มีสารพิษเปื้อนปนให้กับร่างกายของเราบ้าง แม้มันจะดูยากสักหน่อย
กับความจริงในสภาพแวดล้อม อย่างบ้านเรา ทุกวันนี้
ไม่มีสารพิษเปื้อนปนให้กับร่างกายของเราบ้าง แม้มันจะดูยากสักหน่อย
กับความจริงในสภาพแวดล้อม อย่างบ้านเรา ทุกวันนี้
วันนี้ผมรู้สึกดี ๆ กับขนมจีนไร้สารกันบูด ผสมน้ำยาปลาช่อนแม่น้ำ
แต่ผมไม่มีเวลานั่งกินที่ร้านแผงลอยริมทางนี่หรอก
ผมจะขอใช้เวลาวันอาทิตย์ขี่มอเตอร์ไซด์ กินลม ชมวิว
หาแรงบันดาลใจแบบศิลปินนักแต่งเพลงของผมไปเรื่อย
แต่ผมไม่มีเวลานั่งกินที่ร้านแผงลอยริมทางนี่หรอก
ผมจะขอใช้เวลาวันอาทิตย์ขี่มอเตอร์ไซด์ กินลม ชมวิว
หาแรงบันดาลใจแบบศิลปินนักแต่งเพลงของผมไปเรื่อย
สั่งขนมจีนน้ำยาใส่ถุงสองชุด วางไว้ในตะกร้าหน้ารถมอเตอร์ไซด์
เพื่อเอาไปกินที่บ้านเป็นมื้อค่ำของศิลปินวันนี้..
เพื่อเอาไปกินที่บ้านเป็นมื้อค่ำของศิลปินวันนี้..
กินลมชมวิว เข้าโน่น ออกนี่ แวะนั่น คุยโน่น จนมืดค่ำ
ขี่มอเตอร์ไซด์กลับเข้าบ้านหิวจนตาลาย แกะถุงขนมจีนไร้สารกันบูดใส่จาน
เทน้ำยาปลาช่อนแม่น้ำเข้มข้นตามลงไป กลิ่นกระชายหอมฉุย
น้ำยาข้นยุ่ยเนื้อปลาเป็นแพจับบนขนมจีน ใช้ช้อนคนผสมให้เข้ากัน
น้ำปลาเหยาะนิด ขยุ้มถั่วงอก พร้อมหอมห้วงของใบแมงลัก
ใช้ช้อนตัดเส้นขนมจีนให้สั้นพอดีคำ ค่อย ๆ บรรจงเชยช้อนป้อนคำแรกใส่ปากอย่างระมัดระวัง
กลัวเส้นส่วนเกินที่ห้อยโยงระยาง ช่วงชิงจังหวะบางเสี้ยววินาทีดิ้นตีพงหนวด
เทน้ำยาปลาช่อนแม่น้ำเข้มข้นตามลงไป กลิ่นกระชายหอมฉุย
น้ำยาข้นยุ่ยเนื้อปลาเป็นแพจับบนขนมจีน ใช้ช้อนคนผสมให้เข้ากัน
น้ำปลาเหยาะนิด ขยุ้มถั่วงอก พร้อมหอมห้วงของใบแมงลัก
ใช้ช้อนตัดเส้นขนมจีนให้สั้นพอดีคำ ค่อย ๆ บรรจงเชยช้อนป้อนคำแรกใส่ปากอย่างระมัดระวัง
กลัวเส้นส่วนเกินที่ห้อยโยงระยาง ช่วงชิงจังหวะบางเสี้ยววินาทีดิ้นตีพงหนวด
และทันทีที่ลิ้นสัมผัส รสชาติ เต็มอุ้มคำขณะบดเคี้ยว...
ผมนอนแผ่หรา หมดแรง กับพื้นบ้าน หลังบ้วนคายขนมจีนคำแรกทิ้ง
แล้วบ้วนน้ำไล่อีกหลายครั้ง รู้สึกผิดหวัง และหิวมาก ๆ
แล้วบ้วนน้ำไล่อีกหลายครั้ง รู้สึกผิดหวัง และหิวมาก ๆ
เหลือบชำเลืองมองจานที่ยังพูนด้วยขนมจีนน้ำยาพร้อมกลิ่นหอมกระชายโชยเคล้าใบแมงลัก
“แมร่ง!! บูด แกบูดแล้วรู้ตัวมั๊ย? ขนมจีน”
ผมหันไปพูดกับขนมจีนไร้สารกันบูดเสมือนคนบ้า....
ผมหันไปพูดกับขนมจีนไร้สารกันบูดเสมือนคนบ้า....
โฟล์คเหน่อ | เรื่อง
อินเตอร์เน็ต | ภาพ
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณจ้า..